Nanocząstki złota i srebra w kosmetykach

Ile razy reklamy atakowały Was nazwami różnych używanych w produkcji kosmetyków
technologii/metod, które totalnie nic Wam nie mówiły?
Zapewne wielokrotnie ;).
Dziś mam przyjemność przybliżyć Wam właśnie jedną z takich egzotycznych nazw – technologii
aXonnite. Szczególnie mi bliska, ponieważ z jej wykorzystaniem powstają nanocząstki
dodawane między innymi do kosmetyków – a nanotechnologia to moje zawodowe życie ;).
Nanocząstki metali zyskują na znaczeniu dopiero w ostatnim czasie, jednak srebro czy złoto
było wykorzystywane przez ludzkość w celach innych niż biżuteryjne już setki lat temu. Kto z
nas nie pocierał „jęczmienia” na oku złotą obrączką? ;). Związkami srebra marynarze
konserwowali również wodę na czas rejsów.
Metody otrzymywania nanocząstek możemy ogólnie podzielić na dwie grupy: chemiczne i
fizyczne. Chemiczne bazują głównie na strącaniu koloidu nanocząstek z układu
zawierającego odpowiednie substancje. W przypadku tej drogi syntezy istnieje konieczność
wyizolowania produktu (czyli nanocząstek), jednak ryzyko zanieczyszczenia nanocząstek
składnikami wyjściowej mieszaniny, które nie zawsze są obojętne dla otoczenia i ludzkiego
organizmu.
Czym jest więc nanotechnologia? Jest to nauka zajmująca się materiałami, które przynajmniej
w jednym z wymiarów mieszczą się w granicach 1-100nm. 1 nanometr to 1/ 1 000 000 000
część metra, więc… bardzo malutko ;). Nanocząstki, na przykład, mają wielkość mniejszą niż
ludzkie komórki.
Metody fizycznie opierają się na… rozdrobnieniu danego materiału w odpowiednio
przystosowanym sprzęcie. Ot, by bardziej życiowo przybliżyć proces, mamy do czynienia
jakby z mieleniem kawy w młynku. Tyle, że złoto, srebro, miedź czy platyna są od kawy
sporo droższe, a i młynki się o lata świetlne ambitniejsze ;). Do tej grupy metod należy
technologia aXonnite.
Cząstki otrzymywane tą metodą znajdują szerokie zastosowanie w farmacji, (bio)medycynie i
kosmetyce ze względu na swoją wysoką czystość. Łatwo można wydedukować, że z racji, iż
nie dokładamy dodatkowych odczynników otrzymane nanocząstki mają taką czystość jak
wyjściowy surowiec (a do ich produkcji zużywa się materiały o czystości 99,99%).
Dodatkowo są one niezwykle stabilne, dzięki czemu nie wchodzą w interakcje z innymi
składnikami kosmetyków, co niweluje możliwość występowania działań niepożądanych.
Społeczeństwo często boi się nanotechnologii (co można zauważyć nawet po tym, że kontrole
BHP zwykle najwięcej czasu spędzają w moim zespole xD), ale czy jest ku temu powód na
naszej, kosmetycznej działce? Otóż – nie. Nanocząstki aXonnite (i w ogóle nanomateriały)
wykorzystywane w farmacji, medycynie i kosmetyce to produkty doskonale przebadane,
zdefiniowane i stabilne, a przez to – bezpieczne. Badania (a z racji popularności nanocząstek
złota i srebra są one bardzo liczne) mówią o tym, że nanocząstki otrzymywane metodą
fizyczną są nietoksyczne i obojętne biologicznie oraz chemicznie. Jakiekolwiek publikacje
mówiące o ich szkodliwości jasno określają, że za działania niepożądane odpowiedzialne są
dodatki i zanieczyszczenia – problem taki występuje jednak tylko w przypadku surowca o
zbyt niskiej czystości.

Poza tym, stopień penetracji nanocząstek Ag/Au przez zdrową skórę jest, w zależności od
danego eksperymentu, śladowy bądź nie występuje w ogóle.
Nie takie „nano” złe jak je czasami malują ;). A co Wy sądzicie o kosmetykach nanotechnologicznych?